Döndük

Dönmesine döndük de iki satır yazmaya vakit olmadı. Unutulmasınlar diye artık ve nihayetinde yazılacaklar. İşte bir tatilin anatomisi : )

İlk günümüz sitedeki ulaşım problemini çözmekle geçti. Doğumgününde kanka hala tarafından hediye edilen kask ve çocuk oturağı, kendi bisikletlerimizin apartmanının alt katındaki depodan çalınması nedeniyle Datça'da yerini buldu.

Lâl bu sene simite oturmak konusunda geçen seneye göre daha isteksizdi. Tekne gezisi öncesi simidini İstanbul'da unuttuğunuzu farkedip gecenin bir köründe açık Migros bulabilmek telaşıyla Datça'ya inmiş olmamız onun için bir şey ifade etmedi tabi ki. Simidini karada kullanmak kendini daha emniyetli hissettirdi. Sonuç: Kendi deneyimlerimizi çocuklarımıza aktarırken bizim gibi hissetmelerini beklemek için yıllara ihtiyaç olduğunu kavrayan bir anne-baba.

İşte tatilimizi özetleyen kare... Kova-kürek takımları... Anne-babanın ayaklarındaki kumu temizlemek maksadıyla on yüz milyon bin defa kovanın içine su doldurulur, şezlonglara taşınır ve ayaklardan boşaltılır. Suya girmeden ayakları sudan buruşan anne görmedik demeyin : )

Gayson abiii kepçaplı patates istedim ben.
biy de ayyan istedim ben.
"Kepçaplı patates"e çok güldük ama nereden öğrendiğine baya bir süre takıldım ben, zira biz yemeyiz kızartma ve türevleri, hele ki kepçaplı hiç yemeyiz!

Uzak gibi görünse de bu resim bana Lâl'in bir genç kız olduğu zaman duruşunu, yürüyüşünü anlattı sanki : )

Anlatacak onca şey varken kafamı kaşıyabilmek için beşyüz defa düşündüğüm yoğun günlerin arasında bu kadar yazabiliyorum. Çayır çimen özlemimizin son bulması, bu karenin yaşam biçimimiz olması yönünde blogger voltranı oluşturabilir miyiz dersiniz?

Bir sonraki posta kadar HOÇÇAKAAALIN...