Saner'le Lâl-i haller

Lâl pişman
Lâl: Annejim saney yemek yiyemez dimi?
Anne: Yiyemez, o daha çok küçük. Saner sadece süt içebilir.
Lâl: Annejim senin buyanda süt vay mı?
Anne: !! hmm yok Lâl’cim. Sen bebekken içtin. Hem dişlerin çıktı büyüdün sen artık, yemek yiyebilirsin.
Lâl: Sütün bitti mi şimdi annejim?
Anne: Evet tatlım.
Lâl: Annejim keşke hepsini içmeseydim.


Lâl kıskanç
Anne: Lâl’cim bugün neden Saner’in kapısını üzerine kilitledin?
Lâl: Ikk mııkkk
Anne: Ama Lâl’cim o daha bebek. Acıktığını söylemiyor, parka gitmek istediğini söylemiyor. Bu yüzden biraz daha bakıma ihtiyacı var. Sen de öyleydin bebekken hatırlıyor musun?
Lâl: Annejim sen bilmiyoysun. Ben Saneyi hıysızlaydan, canavaylaydan koyumak için kitledim yaaa.
Anne: !!?


Lâl çocuk
Anne: Evet küçük hanım, nereniz ağrıyordu gösterebilir misiniz?
Lâl: Benim ateşim çıktı, biyas da öksüyüyoyum.
Saner’den dışses: ıngaaaa uvavavaaa
Anne: Aaa Saner ağlıyor Lâl’cim, bir gidip bakalım ne olmuş acaba?
Lâl: Anne duy, çok kakam geldi. Çabuk. Ay altıma yapıcam anne göymüyoy musun?
Anne: !!?

Lâl abla
Lâl: annecim ben aytık büyüdüm dimi?
Anne: Evet tatlım, tabii ki büyüdün.
Lâl: Ama Saney daha bebek.
Anne: hmm evet o daha bebek.
Lâl: Annejim o zaman ben Saney’i araba koltuğuna oturtucam ve vıııın diye gidicem.
Anne: hmm ama o kadar da büyümedin sen.
Lâl: Büyüdüm anne büyüdüm. Ben ablasıyım onun tamam mı anne?
Anne: !!?