Tatile giderken…

Ayşe Lâl Mobilize!
Telaşlı telaşlı evin kapısını çaldım. Bir gece önceden her şeyi hazırlamış, götürülecekler listesini defalarca kontrol etmiş rağmen hala ihtiyaç duyabileceğim başka bir şey var mı acaba diye kafamda soru baloncukları uçurmakla meşguldüm. Kapıyı yardımcımız Gül açtı. Her akşam Lâl beni Gül’ün kucağında karşılıyorken bugün neden kucağı boş diye düşünmekteydim ki; yere doğru bir karaltı gözüme çarptı. Minik ayaklarının üzerinde dengesini sağlayabilmek için bana doğru yürüyordu. Hacıyatmaz gibi sağa-sola, öne-arkaya sallanarak zafer kazanmış komutan edasıyla gülümsedi. Ben tam kendimi kaybetmiş, çığlık atmak üzereydim ki sadece yutkundum. Heyecanlandırıp yere düşürmek var. Birkaç adımda yürüdü, yapıştı bacaklarıma. Sonra tarafımdan öpücüklere boğuldu. İşte bir tatile çıkış öyküsü böylece başladı.

Yolda…

Aklımızdaki diğer bir soru ise uçakta korkup korkmayacağıydı. Doktorumuzun tavsiyesiyle havalanırken ve inerken biberonla süt verdiğimiz için kulaklarında tıkanma olmadı sanırım. İlk uçuşumuzu sorunsuz halletmiş olduk böylece.

Tatil başladı…

Datça’daki ilk günümüzde, denize gitmek için akşamüzeri olmasını bekledik. Bu esnada evdeki şişme küçük havuzu doldurup Lâl’in suya alışması için pratik yaptık. Buradaki, küçük ifadesi çok önemli. Çünkü bir de büyük ve palmiyeli havuzu var ki, aile fertleri bir olup her gün arabanın tepesinde şişmiş vaziyetteki havuzu biz içeriden camları açarak kafamızı tavana yapıştırıp kollarımızla destekleyerek deniz kenarına indirdik. Tatil sonrası ciddi kol kası yaptık denebilir : )

Lâl Bayramoğlu’na ilk gittiğimiz gündeki gibi ayaklarını bile değmek istemedi suya. Ama öncesinde tarafımdan yaklaşık yarım saat boyunca 50 faktör güneş kremiyle yağlandı. Babası "gün batacak acele et" demese ben bir yarım saat daha kremleyebilirdim herhalde. Ama çok beyaz, peynir gibi… Ödüm patladı güneş dokunacak diye. Kendi çocukluğumda güneşte fazla kalınca geçirdiğim üşüme nöbetlerini hatırladım. Tatil boyunca çılgınca kremledim Lâl’i.






Önceleri cici dedesinin aldığı şezlongda rejisör edasıyla bir müddet süzdü etrafını. Yere inmeyi gözü
kesti ama kumsaldaki taş ve kum ayağını acıttığından sandaletiyle gezdi sürekli. Teyzesinin ve eniştesinin hediye ettiği sandaletlerle, anne-kız bir örnek olduk : )






2.günümüzde Lâl kucağımızda denize girmeyi başardık. Meğer suda bizimle temas etmek istermiş. Boynumuza sıkı sıkıya yapışıp, kendini garantiye alınca çok da kolay girdi denize.

Datça’ya kadar gidip de koyları gezmemek olmaz. Hem koyları gezdik, hem de açıkta Lâl’i simidine oturtmayı başardık. Simidinde ayak gıdıklamaca oynadık.






Deniz kenarında yeni arkadaşlıklar da edindi. Berke’yle birbirlerine cici yaptılar. Yağmur’la meyvalarını paylaştılar. Bir de Melce vardı, onunla da denize taş atarak “attttııı” diye bağırdılar. Denize taş attılar diyince öyle uzaklara falan attıklarını sanmayın, şimdilik sadece ayak parmaklarının hizasına bırakıveriyorlar taşı : )






Nazan halasını İstanbul’a uğurlamak için Marmaris’e de geçtik, maksat bize gezme olsun. Biz Marmaris limanında buz gibi biralarımızı yudumlarken Lâlo da babasıyla Marmaris sokaklarını dolaştı. Fakat evde, bahçede yalın ayak yürümeye alışınca sokaklarda sandaletlerini çıkarmak istemiş. Bir müddet mücadele etmişler giymesi için. Dönüşte de cici babannesi ile dondurmaya boğuldular. Garson amcalardan istediğimiz pipetlerle de orkestra şefliğimizi de yaptı.











Bu karelerde de Datça Belediyesi hafriyat ihalesini alan Lâl’in işini ne kadar ciddiyetle yaptığını görmektesiniz : )







Çek çek nedir ben bu tatilde öğrendim. Lâl’de. Traktörün arkasına oturma düzeni sağlanarak bağlanan bir nevi taşıt : ) Anne-kız lügatımıza yeni bir kelime kattık. Ama işin tuhaf tarafı Lâl’i traktör koltuğuna oturtunca kırk yıllık şöforler gibi direksiyonu sağa sola çevirmeye başlaması oldu. Daha önce nasıl direksiyon tutulur hiç göstermemiştik. Beyni her şeyi nasıl kaydediyor şok olduk bu manzaraya!






Tatil boyunca her şey çok yolunda gitti. Maalesef yaşadığımız tek sıkıntı Lâl’in yemek yememek konusundaki ısrarcılığı oldu. Ben artık Lâl’in bir şeyleri protesto ettiğini düşünmeye başlamıştım.

Son 3 gün sadece domates-salatalık yedi. Cici babannesinin denemediği yemek kalmadı. Çorba, köfte, balık, makarna, pilav, yoğurt, dolma… artık aklımıza ne geliyorsa… Bahçede, avluda, deniz kenarında, kedilere yemek yedirerek, ördeklere ekmek atarak, TV karşısında, havuz kenarında vs vs… Hep itiraz. Çok sevdiği kuru ekmeği bile yemedi. İlla ki domates ver diyor. Son gün midesi iflas etti yediği tüm domatesleri çıkardı artık. İyi ki de çıkarmış, domatesin alerji yaptığını da Selda’dan öğrendikten sonra iyice endişelenmeye başlamıştım.

Genel aktiviteler

Motosiklet denendi, bisiklet selesinde dolaştırıldı, ördeklere ekmek atıldı, atlı karıncalara binildi, kaydıraktan kayıldı, karıncalar alemi keşfedildi, çimlerde oturuldu, pıs pıs diyerek her birimize güneş losyonu sürdü, eve gelince önce dışarıdaki hortumda ayaklarını yıkaması gerektiğini öğrendi, bitkiler keşfedildi, ben bir şey için ikaz ediyorsam “nannaneee” diyerek annannesine serzenişte bulunuldu, cici babannesine çamaşır sepetindekileri asması için yardımcı olundu, dedesini görünce ııın ınnn diyerek arabayla gezmek istediği belirtildi… Ve bu liste uzayıp gidiyor… Büyüyor kızım. Hiç anlamadığımız bir hızla büyüyor…






Tüm tatil resimleri