Kimin canı yanınca sizin canınız da yanıyor?

Anneyseniz bunun cevabı çok basit elbette. Evladınızın.

Peki, 16 aylık bebek/çocuksa karşınızdaki?

Geçen akşam Bayramoğlu’nda tam yemeğe oturmak üzere Lâl’in peşinde koşturuyordum ki sağ kolumun üzerinde bir kıpırtı hissettim. Sinek ya da saç tüyü olabilir diye elimle ittirdim ama o kıpırtı bu sefer göz kapağımın üzerine geçti. Bu ne şimdi diye gözüme attım elimi. Geçti. Ama bu sefer saçımın üstüne konmuş, saçım da önüme düşünce yürüyen böceğimsi yaratıkla burun buruna geldik ve zıplamaya başladım. Düşsün kendiliğinden diye. Dokunamam ben öyle uçan sinek, böcek gibi haşerata. Var gücümle zıplıyorum ama haşerat kenetlenmiş saç tellerime düşmüyor. Bir müddet debelendikten ve en can alıcısından haykırışlar attıktan sonra böceğin düştüğünü gördüm. Ve bastım ayağımla üzerine. (bana kızan haşeratseverler varsa özür! )

Kafamı kaldırırken Lâl’le gözgöze geldik. Kapının eşiğinde biblo gibi donmuş kalmış öylece bana bakıyor. Yok bir şey annecim korkma dememle bir anda ağlayarak yanıma koştu. Kollarını doladı boynuma, için için ağlıyor. Koluma, saçlarıma vuruyor “uuuff ufff” yaparak. Kıyamam ben senin gözyaşlarına, benim canım yandı diye ağlamana. Seni alır içime sokarım kuzucum yaa!


Bayramoğlu’nda anneanneyle ve kuzenlerin katılımıyla küçük hanımın gezi notlarına da yer vermek lazım tabii...

Darıca Hayvanat Bahçesi bakımsızlıktan köhne bir hal alıp gezilesi yeri kalmayınca çocuk parkında vakit geçirmişler daha çok.






Seray ablası ve Serbay abisiyle özgürlüğün tadına varılan günler...







Bu arada Seray ve Serbay'ın yokluğuna Lâl'in alışması zor olacak gibi. Her sabah uyanır uyanmaz odalarının kapısına gidip yumruğuyla aj ajjj diye sesleniyordu. Bakalım nasıl alışacağız??