Unutanlara… ve sulugözlere…

Unutanlara...
Zafer Bayramı, Türkiye Cumhuriyeti'nin ulusal bayramı. Her yıl 30 Ağustos günü yurt çapında törenlerle kutlanır. Zafer Bayramı, 1922 yılında 26 Ağustos'ta başlayıp, 30 Ağustos'ta Dumlupınar'da Mustafa Kemal'in başkumandanlığında zaferle sonuçlanan Başkomutanlık Meydan Muharebesi'ni (Büyük Taarruz) anmak için kutlanan bayramdır. İşgal birliklerinin ülke sınırlarını terketmesi daha sonra gerçekleşse de, 30 Ağustos sembolik olarak ülke topraklarının geri alındığı günü temsil eder.
Kaynak: Vikipedi

ve sulugözlere...
Lâl de Zafer Bayramını anneannesi ve dedesinin Bayramoğlu idare binasındaki törene götürmesiyle kutladı. İstiklal marşını okuyup, saygı duruşunda bulundular. Ada yönetiminin en küçük üyelerinden biri olarak tüm yönetim ekibinin gurur kaynağı oldu.

Sonrasında, Zafer koşusu yarışması için plajın girişinde anneannesi ve benimle beraber birinci gelecek çocuğu beklemeye başladık. Etrafımız heyecanla çocuklarını bekleyen anne-baba-anneanne-dedelere doluydu. Herkes heyecanla zıplıyordu olduğu yerde. Yavaş yavaş ufaklıklar yokuşun başından görünmeye başladılar. Lâl kucağımda şaşkın şaşkın etrafını izleyip, heyecanlı anne babalara eşlik edip çığlıklar attı. Finish çizgisinden çocuklar geçtikçe “akkıı akkı” (alkış) diyerek tebriklerini gönderdi.

Lâl ne olup bittiğini anlamaz şekilde zafer naraları atıyorken, bana ne oluyorsa gözlerimden mutluluk göz yaşları fışkırdı. Allahtan güneş gözlüğüm gözümdeydi de herkese neden gözlerimin dolduğunu açıklamak zorunda kalmadım. Sadece annem anladı bunu. “eee çocuğum anladın mı ben neden her müsamerenizde, karne gününüzde, diploma töreninizde göz yaşlarına boğuluyordum” dedi. Canım annem hadi onları anladım da, bu da ne demek oluyor şimdi? Yoksa ben kızımın buradan finish çizgisini geçeceği günün hayalini mi kurmaktayım? : )