Evde Tiyatro

Yeni takıntımız Kulis Oda Sahnesi’nde Metin Zakoğlu Ev Tiyatrosu. Birkaç sene önceydi, bir gazetenin küçücük bir yerinde yazısını görmüş, okumuş, mutlaka gitmeliyiz diye düşünmüştüm. Ancak sonra ne olduysa – ki bu blog ne olduğunun kanıtıdır zaten – unutmuş; geçenlerde tesadüfen tekrar karşılaşmış ve tocam tarafından yapılan bir programla kendimi bir evin salonunda, ayaklarımı uzatmış, konforlu bir kanepenin üzerinde oyunu izlerken bulmuştum. Başta interaktif oyun olması sebebinden kaynaklı önyargılı ve “hmm ciddi ciddi bakışlar atayım ki bana bulaşmasın” hallerim vardı ancak Metin Zakoğlu’nun profesyonelliği ve oyunun sıcaklığı birleşince, ben bu adamı uzun zamandır tanıyor olmalıyım rahatlığında, oyunun ortasında o bana değil de ben ona laf atma seviyesine geldim. hah nerede o ciddi bakışlı, lakayıtlıktan hoşlanmam edasındaki ben?? Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan oyun bitiyor, bize kattığı mutluluk viral biçimde dağılmaya başlıyor etrafımıza.

Bitti mi? Bitmedi? Dün akşamüzeri ofis telefonum çalar. Toca hatta, dışarıda bir yerlerden geliyor sesi. Akşama Ev tiyatrosunda “Bir Delinin Hatıra Defteri” oynuyormuş, gideriz dimi? diyor. Tabii diyorum. Akşam yine Kulis Oda’dayız.

Bitti mi? Bitmedi? Dün akşamki oyunun sonunda önümüzdeki haftasonu için gitmeyi planladığımız oyunun tarih bilgisinin güncel olmadığı anlaşılıyor. Güncel oyun programı için malum yerin web sitesinden bakın diyorlar. Ertesi gün bakıyoruz ki, malum yerde de bizim gitmek istediğimiz oyun yazıyor. Bunu iletmek için arıyoruz tiyatroyu. Bizim bilgimizin dışında bir hata yapılmış diyorlar. E madem bu kadar istiyorsunuz bu oyunu izlemeyi sizi kırmayalım, biz programı değiştirelim sizin istediğiniz oyunu oynayalım diyorlar. Aaaa nasıl yani! Bu kadarı şımartmasın bizi : )

Hamilelik ve doğum süreçlerinden beridir nadasa aldığımız kültürel aktivitelerimize son sürat bir başlangıç yapıyoruz, tiyatro arsızı oluyoruz. Unutmadan Pazar günleri 3+yaşlar için çocuk stand-up’ı bulunuyor.